Klonlama Yaparak Tanrı'yı Oynamak - Alıntı

...İşte bunun gerçekte ulaştığı sonuç şudur:

bilimin gereğinden çok dinin hakkını çiğnemesi

korkusu. Gerçekten, bu tema onlarca yıldır

Howard ve Ritkin’in 1977 yılında yazdığı Kim

Tanrı’yı Oynamalıdır?: Yaşamın Yapay Olarak

Yaratılması ve Bunun İnsan Irkının Geleceği

İçin Taşıdığı Anlam [24] adlı eserinden, Ted

Peter’ın 1997’de yazdığı Tanrı’ yı Oynamak?:

Genetik Determinizm ve İnsan Özgürlüğü [25]

adlı esere, Dolly olayını takip eden Tanrısal

uyarıların coşkusuna kadar, ortalıkta

dolaşmıştır. Mesaj açıktır: bilim sadece bu kadar

ileri gidebilir. Newsweek’de düşüncelerini

açıklayan Kenneth Woodward şunu ileri sürdü:

“Belki Dolly’ nin mesajı, toplumun insan

yaşamı üzerinde egemen olduğunu varsaymaya

doğru rastlantısal, ahlâki kayışını tekrar gözden

geçirmesi gerekliliğidir. Gerçekten Tanrı’yı

oynamak istiyor muyuz?” [26] Los Angeles

Times’daki Conrad’ın baş sayfadaki karikatürü

ülkenin ruh durumunu aynen yansıtıyordu:

Sistine Şapeli’nin tavanındaki

Michelangelo’nun insanlığın yaratılışı adlı

freskini değiştirerek, işaret parmaklarını

birbirine dokundurarak “Tanrı’yı oynayan bilim

adamları” yazılı bir başlık taşıyan iki tane

klonlanmış kişiyi gösteriyordu. [27]

Tanrı’nın bununla ne ilgisi var? Bizim

kültürümüzde çok ilgisi var. Ama pek çok insan,

uygunsuz bir şekilde bilim ve dini hedefleri ve

tamamen farklı olamayan yöntemleri olan

girişimleri birbirine karıştırmaktadır ve sonuç

olarak, ya dinin bilime karşı algılanan ileri

gidişiyle aşırı derecede gücendirilmektedir ya da

gereksiz bir şekilde bilimin dine karşı iddia

ettiği tecavüz tarafından tehdit edilmektedir.

Robert Wise’ın 1951 yılındaki Dünyanın

Durduğu Gün adlı bilim kurgu film klasiğinin,

heyecanı doruğa ulaştıran sahnesini düşünün.

(Michael Rennie’nin oynadığı dünyadaki adı

İsa’nın alegorisi olarak “Bay Carpenter” olan)

uzaylı yaratık Klaatu, korku uyandıran bir

hükümet ajanı tarafından öldürülür, sonra

görevli robotu Gort tarafından yeniden

canlandırılır. Bu uzaylı teknolojisinin gücü

karşısında şaşırarak Patricia Neal’in Mary

Magdalene benzeri karakteri (bilim kurgu

tarihinde en anılmaya değer cümlelerden biri

hâline gelen “Gort, Klaatu barada nikto”

cümlesini söyledikten sonra) yaşam ve ölüm

üzerindeki kontrolün, geleceğin bilimi için

programda olup olmadığını sorgular. Klaatu,

ona böyle güçlerin sadece “Her Şeye Kadir

Ruha” ait olduğu ve yaşamının uzatılmasının, ne

kadar olduğunu “hiç kimsenin anlatamayacağı

kısıtlı bir dönem” için iyi olduğu konusunda

güvence verir. Aslında anlatıyordu. Edmund

North’un orijinal metninde, Gort Klaatu’yu

sınırsız olarak yeniden canlandırmaktadır. Ama

film sanayisinin Denetim Kurulu (kendini

ayarlama için kurulan sansür komitesi)

yapımcılara şunu söyledi: “Sadece Tanrı bunu

yapabilir.”

Sınırlı bilgi konusundaki Prometheus’a ait

olan bu tema, sadece bilim kurguda değil ama

aslında bilimde de ortaktır. Güneşin çok

yakınına uçan her efsanevi İkarus için sınırlarını

çok fazla ileri götürmeye cesaret ettiği için

kanatları kırılan gerçek yaşamdaki bilim

adamları vardır. Doğum kontrolü? Sadece Tanrı

bunu yapabilir. Yapay dölleme? Sadece Tanrı

bunu yapabilir. Yaşamı uzatma? Sadece Tanrı

bunu yapabilir. Acısız ölüm? Sadece Tanrı bunu

yapabilir.

O zaman bir İngiliz hükümet danışma

komisyonu, Clinton’un önderliğine karşı

çıkarak, insan doku ve organlarını iyileştirme

amacıyla kullanmak için klonlama

araştırmalarını cesaretlendirdiği zaman, hem

dini hem seküler gruplardan şiddetli bir

direnmeyle karşılaşmasına şaşırmamalıyız.

Klonlama mı? Sadece Tanrı bunu yapabilir.

Bu İnsan Genetiği Danışma Komisyonu

kesin olarak neyi önermekteydi? İşittiğimiz kötü

kader ve hüzün feryatları arasında insan, onların

Robin Cook’un Koma filmindeki gibi yetişkin

klonlardan vücut parçaları elde etme planı

önerdiğini düşünecekti. Tersine. Öneriler

bundan daha sağgörülü bir şekilde kelimelere

dökülemezdi: “...bu aşamada ciddi olarak hasta

olan kişiler için büyük yararları olabilecek böyle

teknikler kullanarak sınırlı araştırmaları

dizginlemenin doğru olmayacağına inanıyoruz.”

[28] Yasaklanmış bilgiye doğru herhangi bir

tehlikeli girişime direnen teknolojiden korkanlar

(aynı zamanda kişisel olarak onların yararına

olan her tıbbi gelişmeye katılırken) geleceğe

doğru yapılan bu dikkatli ataklar, akbabaların

bizi sonsuza kadar gagaladıkları bilimsel

cehenneme doğru giden kaygan yokuşlardır.

Ama bir an için geri adım atalım. Korkacak

neyimiz var? Klonlamayı çevreleyen kitle

histerisi ve ahlâkî panik, tarihsel açıdan ortak

olan tıbbi gelişmeler, dinin güneşinin çok

yakınına uçtuğu zaman ortaya çıkan ek

sorunlarla birleşen yeni teknolojilerin

reddedilmesinden başka bir şey değildir.

1940’larda yapay döllenme ilk ortaya çıktığında

eleştirenler, buna zina demişti. Dini Luddite’ler

“Sadece Tanrı bunu yapabilir,” diyorlardı.

Seküler Ludditeler “Sadece Doğa bunu

yapabilir,” diyorlardı.

Aslında doğa zaten insanları klonlamaktadır.

Onlara tek yumurta ikizi denir. Ahlâkçılar neden

ikizlere karşı bir yasa için bağırıp

çağırmıyorlar? Çünkü bu doğal olarak ve

“Sadece Tanrı/Doğa bunu yapabilir” şeklindeki

Ludditizm Yasası’na göre olmaktadır.

Saçmalık! Bir çoğumuz bu yüzyılda ortalama

yaşam süresini ikiye katlayan tıbbi teknolojiler

ve toplumsal hijyen uygulamaları sayesinde

yaşıyoruz. Kalpciğer nakli, üçlü bypass

cerrahisi, aşılama ya da radyasyon tedavisi

konusunda Tanrısal ya da doğal olan nedir?

Doğum kontrolü, in vitro dölleme, embriyo

transferi ve diğer tümüyle onaylanan doğumu

çoğaltıcı teknolojiler konusunda Tanrısal ya da

doğal olan nedir? Kesinlikle hiçbir şey. Yine de

biz bu gelişmeleri neşeyle kabul ediyoruz,

çünkü onlardan yararlanıyoruz ve daha önemlisi

onlara alışıyoruz.

Neden insanlar dahil olmak üzere klonlama

üzerindeki tüm yasakları kaldırmıyoruz ve ne

olacağını görmüyoruz? Toplumsal deneyi

başlatalım ve veriyi analiz edelim. Boş hipotez

kötü hiçbir şeyin insanlığın başına

gelmeyeceğini söyler. Klonlama karşıtları

deneysel sonuçların boş hipotezi reddedeceğini

söylerler. Klonlama taraftarları

reddetmeyeceğini söylerler. Bunu bulmanın tek

yolu denemektir. Bilim ve sahte bilim arasındaki

sınır bölgelerinde bir iddianın hangi belirsiz

kategoriye ait olduğuna karar vermenin en iyi

yöntemi onu denemektir. Bunu neden burada

yapmıyoruz? Ahlâkçıların ileri sürdüğü dehşet

dolu senaryoların pek çoğu zaten yasa

tarafından belirlenmiştir – bir klon bir ikiz gibi,

canlı bir varlıktır ve bir ikizin doku ya da

organlarını ekin gibi yetiştiremezsiniz. Bir klon

ikiz gibi, diğer herhangi bir canlıdan daha az

olmayan bir kişidir. Benzer bir genomla bile,

rastlantısal olarak tek olan bir tarih tek bir

kişiliği garanti eder. Ne olursa olsun, yasak olsa

da olmasa da klonlama olacaktır; bu yüzden

neden özgürlük tarafında yanlış yapılmasın ve

bilim adamlarına özgür bir şekilde Tanrı’yı

oynamak için değil ama bilim yapmak için

olasılıkları araştırma izni verilmesin.

1818’de Mary Shelley Frankeştayn ya da

Modern Prometheus adlı romanında “Dünya’nın

Yaratıcısı’nın muazzam mekanizmasını taklit

etmek için yapılan herhangi bir insan

davranışının etkisi son derece korkutucu

olacaktır,” uyarısında bulunuyordu. [29]

Sansürcüler onun sözlerini, Boris Karloff’un

oynadığı James Whale’nin 1931’deki film

versiyonunda yürekten kaldırdılar. Canavarın

canlandırıldığı ilginç laboratuar sahnesinde, Dr.

Frankeştayn “Yaşıyor. Yaşıyor. Tanrı adına…”

diye gürler. O anda dudakları hareket etmektedir

ama sesi kesilmiştir. Sansürcüler cümlenin

kalanını eski Yunan’dan modern Amerika’ya

kadar olan kültürleri korkutmuş olan yasak

kelimeleri silmişlerdir: “...şimdi Tanrı gibi

olmanın nasıl hissettirdiğini biliyorum.”

Bilim adamları Tanrı olmak istemez. Sadece

bilimsel sorunları çözmek isterler. Sadece bilim

adamları bunu yapabilir. Bırakınız yapsınlar.

Bilimin Sınır Bölgeleri

Mary Lou Jepsen: Beden ve beyinlerimizin içini görmek için ışığı nasıl kullanabiliriz? - Konferans

Akıllara durgunluk veren bir dizi gösterimle mucit Mary Lou Jepsen, beyin ve bedenlerimizin içindekileri görerek muhtemelen uyarabilmemize yarayacak kırmızı ışığı nasıl kullanacağımı gösteriyor. Jepsen bizi optik fiziğin sınırlarına götürerek tümörleri izleme, nöral aktiviteyi ölçme ve muhtemelen MR makinesini daha ucuz ve daha etkili mobil bir sistemle yenilememizi sağlayacak olan ışık ve sesten yararlanma teknolojilerini su yüzüne çıkarıyor.

"Bunu kullanarak buraya geri geleceğim ve beyin
lazeri yapmaktan daha faydalı olan bir şey
göstereceğim. Beyin dokusuna ne kadar
odaklanacağımız konusunda kendimizi zorladık.
Bu beyin üzerinde odaklandık, öylesine
odaklandık ki önüne bir kamera çipi koyduk. Ve
bu kamera çipi... Spot ışıklarını söndürebilir
miyiz? Şimdi oldu. Görebiliyor musunuz? Her
piksel bir milimetre genişliğin binde ikisi kadar.
İki mikron. Bu da odaklandığımız nokta yani
yarı maksimum tam genişlikte altı ve sekiz
mikron arası demek. Bunun ne anlama geldiğini
söyleyeyim: insan beynindeki en küçük nöronun
yarıçapı kadar. Yani tek bir nörona kadar insan
kafatası ve beynine odaklanabiliriz. Bunu daha
önce kimse görmedi, ilk defa burada yapıyoruz.
İmkânsız değil."

"Bu bir MR makinesi. Birkaç milyon dolar
değerinde, bir odayı kaplıyor, pek çok kişi
bunun içine girmiştir. Ben de içinde çok zaman
geçirdim. Bir milimetrelik odak noktası var, size
az önce gösterdiğime kıyasla oldukça büyük bir
oran. Bizim teknolojimize dayanan bir sistemle
çok daha düşük maliyet, daha yüksek
çözünürlük ve daha ayrıntılı tıbbi görüntüleme
sağlanabilir."

"Sistemimiz kanı tespit etmede de olağanüstü
olabilir. Çünkü kan kırmızı ışık ve kızılötesini
absorbe ediyor. Çünkü kan kırmızı. Burada az
miktarda kan var. Size göstereyim. Lazerimiz
doğrudan içinden geçiyor. Gerçekten lazer, işte
şimdi görebilirsiniz. Etle karşılaştırdığınızda
ışığın her tarafa gittiğini görebilirsiniz. Bunu
tekrar görelim. Bu gerçekten önemli: Kan ışığı
emiyor, bedense ışığı dağıtıyor. Oldukça
önemli, çünkü bir veya iki milimetre küpten
daha büyük her bir tümör normal bedene kıyasla
beş kat daha fazla kana sahip.
Yani bizim sistemimizle müdahele etmesi
kolayken kanseri erken teşhis edebilirsiniz veya
tümör büyür veya küçülürken durumunu takip
edebilirsiniz."

"Son olarak üç: beyin-bilgisayar iletişimi. En
küçük nöronun yarıçapına kadar sistemimizin
kafatası ve beyne nasıl odaklandığını gösterdim.
Işık ve sesi kullanarak nöronları aktive edebilir
veya durdurabilirsiniz, aynı anda özellikler
bakımından eşleştirme yaparak fonksiyonel MR
tarayıcının çözünürlüğünü elde edebiliriz, bu da
beyindeki oksijen oranını ölçer. Bunu kandaki
renk değişikliğine bakarak yapıyoruz, iki ton
ağırlığında bir mıknatıs kullanarak değil."

Sistem, tek sinir hücresine kadar çözünürlük sağlayabildiği için sinirleri takip etmeyi kolaylaştıracaktır. Sinir ağının bilinci oluşturmasını anlamamıza yardımcı olabilir.

Kendine İnanmamak - Alıntı

1968'in ilkbaharında, Gersh beni ofisirıe çağırdı ve "Neville,

bunun senin için doğru olduğunu düşünmüyorum." dedi.

Kovulmak üzere olduğumu düşünnıüştüm. Gersh devam etti:

"Bunun senin için yeterince büyük olduğunu düşünmüyorum.

Coca-Cola Company'de küresel bir kariyere sahip olabileceğini

düşünüyorum." Afallamıştım.

Henüz 24 yaşındaydım, Kitwe'deki şişeleme işletmesini yönetmekten

başka ciddi bir beklentim yoktu, ki bu benim için

müthiş bir yaşamdı. Bu kariyerim boyunca başka insanların

bende benim gördüğümden daha fazlasını gördükleri son zaman

değildi.

Coca-Cola'nın Afrika'daki başı olan ve genç yöneticiler yetiştirmeyi

arzuiayan Amerikalı Al Killeen'in önümüzdeki gün ziyarete

gelmesi planlanmıştı ve Gersh bana onunla bir görüşme

ayarlamıştı. Killeen bana Zambiyadaki diğer büyük şişeleme işletmesinde

iş önermişti, bu şirket Coca-Cola Company'ye aitti

ve Lusaka dışındaki bütün depoları yönetiyordu. Victoria Şelalelerinden

500 km doğudaki Malawi sınlrına ve 350 km batıdaki

bugünkü Angola sınırına kadar uzanan bir bölgeye sahipti.

Neville Isdell

Elinden pek iş gelmeyen bir sürü insanın kendisini abartılı sunmasının çok kolay olduğu günümüzde bir yöneticinin kendisini böyle alçak gönüllü ifade etmesi şaşırtmıştır. Neville Isdell Coca-Cola'da CEO'ydu, Muhtar Kent'ten önce. Muhtar Kent'le dostlukları sürüyor.

Belgeselden: Gen Düzenlemesi ile Kanseri Yenmek, Tasarım Bebekler

Bedendeki bozuk genli hücreler düzeltilebilir. CRISPR gen düzenlemesi sayesinde Akciğer Kanseri ve Lösemi artık ortadan kaldırılabilir. Diğer kanser türleri de bu yöntemle, akyuvarların tanıması sağlanarak ortadan kaldırılabilir. Yaşlılık belirtileri, bozuk genli hücrelerin gün geçtikçe birikmesiyle ortaya çıkıyor. Bu yöntemle bozuk genli hücreler düzeltilerek, sağlıklı bir yaşlılık sağlanabilir.

Tasarım Bebekler

Eyvah! Modifiye genli bebekler. Genetik düzenlemeyle, tasarlanmış bebekler mümkün oluyor! Genetik ayrımcılık oluşabilir. Genetik olarak zengin ve fakir ayrımı ortaya çıkacak. Bu fakirle zengin arasındaki uçurumu daha da büyütecektir. Yeni bir kast sistemi oluşacak. Zenginler, bebeklerini üstün kılacağını düşündükleri embriyoları satın alacak. Genetik kast sistemi oluşacak!
Yani... Hemen böyle bir histeri oluşuyor.

Bugün tasarlanmış bebeklere izin verileceğini sanmıyorum. Ama çok uzak olmayan gelecekte sıradan bir olay haline gelecektir. Bunun ayrımcılık olacağını varsayalım. Eşler birbirine aşık olur. Belki farkında olunmayabilir. Aslında eşin genlerini seçiyordur. Çünkü çocuğun da benzer özelliklere sahip olma olasılığı vardır. Bebeğin boy uzunluğunu, saç rengini belirleyen genleri seçiyordur. Elbette elinden iş gelen erkeği seçerek, hayat karşısında daha dayanıklı bebeklere sahip olabilir. Zeki olduğunu düşündüğü kişiye aşık olur. Böylece bebeği zeki yapabilecek beyinle ilgili genleri seçmiştir. En azından bebeğin zeki olmaya eğilim olasılığını arttırmıştır. Elde edebileceği adaylar arasında, mümkün olduğunca zengin bir eşi, diğer alternatiflere tercih etmesi daha yüksek olasılıktır. Böylece bebeğe daha iyi bir ortam sağlayabilir. Daha iyi bir eğitim alması için daha iyi imkanların sağlanabileceğini umar. Aşk makenizması, bu anlamda, işe yarayacak insana doğru işler zaten, farkında olunmasa bile. :-) Ayrımcılık vardı zaten. Ama görüldüğü gibi, bu seçimlere, doğal değil diyemiyoruz. :-) Ortalama insan, bebeğin nasıl olacağına göre eş seçer. Amaç iyi genlerdir. Gelecekte ise, o bebeğin genlerini daha bilinçli belirliyor olacaklar, sadece. Asıl amaç değişmeyecektir yani. :-)

“İnsan germ hattı mühendisliğinin engellenemeyeceğini düşünüyorum. İnsan üremesinde gen düzenleme teknolojisinin kullanılmasını kontrol edecek veya düzenleyecek, kökten etkili bir yol yok. Türümüz, özellikle de bu teknolojilere erişimi olanlar, pozitif algılanan özellikleri iyileştirmeden ve hastalık riskini azaltmadan veya yavrularda negatif algılanan özellikleri yok etmeden durmayacak. Soru olur mu olmaz mı sorusundan ziyade; ne zaman olur sorusu. Şu an istenilen özelliklere sahip hücreler preimplantasyon (tüp bebekte, yerleştirme, tutturma öncesi) seçimiyle başarılı bir şekilde ayrılıyor. Bu teknolojilerin etkinliği ve yapılan değişikliklerle doğanlara karşılık, beklenmeyen sonuçlarla doğacak olanların yüzdesi sorulabilir. Kamudaki, teknik becerilerdeki artış ya da hastalıkların yokluğu algısı, genom düzenleme hizmetlerine halkın küresel boyutta ilgisini arttıracaktır. Kesin klinik verilerin yokluğuna rağmen, dünyaya yayılmış kliniklerde, kök hücre terapilerinin pıtrak gibi çoğalmasına bakmak gerekir.” (1)

“Asilomar-tipi bir konferans ya da eşdeğeri sadece daha iyi hissedilmesini sağlayacaktır. İnsan genomu, genotip-fenotip ilişkisi hakkında bildiklerimizi arttırarak ve böylece değişiklikler yapmanın sonuçlarına ulaşarak, daha akıllıca kararlar verebiliriz. Bu süreç gelene kadar, insan genom düzenlemesi rasgele insan deneyleri olarak düşünülmelidir. Kaçınılmazı, türümüzün yararına devam etmemizi sağlayacak bilgi ve bilgeliği toplamak için zaman kazanmak için olabildiği kadar uzun süre boyunca ötelemeliyiz.” (2)

“Açıklamanın provoke edici olmasının tek nedeni, genomlarımızı yaşam sonuçlarını değiştirmeye yönelik bir adım daha atmış görünmesidir. Dikkat çekmeye ve açık halk diyaloğuna devam etmemiz gerekiyor, bu yüzden bu heyecan verici bilimin bizi nereye götürdüğü konusunda hepimiz net. Henüz insan embriyolarını düzenlemeye hazır olduğumuzu düşünmüyorum. Bilimsel topluluğun, bu kodu yeniden yazmaya başlamadan önce tüm genom dizilimini yaşam yazılımımız olarak çok daha eksiksiz bir şekilde anlamaya odaklanması gerektiğini düşünüyorum.” (3)

Böyle anlatıyor J. Craig Venter alıntılarda. Acele edilmeyecektir. Önce iyice öğrenilecektir. Ve gelecekte uygulaması olacaktır. Tasarlanmış bebekler olacak diye CRISPR gen düzenleme yöntemi geliştirilmesin mi! Belki kanser tarihe karışacak. Hatta yaşlılık belirtilerini azaltacak. Tüp bebek yöntemi de ilk geliştirildiği yıllarda kabullenilmekte zorlanılmıştı. Hatta kalp nakli ilk kez başarıldığında bile Tanrıyı oynuyorlar denilmişti. Ama sonra insanlar alıştı. Gen düzenleme yönteminin yasaklandığını varsayalım. Ama başka bir ülke bundan etkilenmeyecektir. Elbette, bir ülkede bu yöntem geliştirilmeye davam eder. Yasaklayan ülke, sadece, 10 yıl sonra, bilimde geri kaldığını fark eder. Üzülür.

Dipnot:
1 - Biliminsanları tartışıyor: CRISPR ve insana genetik müdahalenin etik, toplumsal, yasal boyutları
2 - Biliminsanları tartışıyor: CRISPR ve insana genetik müdahalenin etik, toplumsal, yasal boyutları
3 - Craig Venter: İnsan Embriyolarını Düzenlemeye Henüz Hazır Değiliz

Konferans: Burçin Mutlu-Pakdil: Evreni anlayış şeklimize meydan okuyan nadir bir galaksi

Bir galaksi keşfetmek nasıl bir duygu? Peki ya

sizin isminizi alması? Astrofizikçi ve TED

Fellow Burçin Mutlu Pakdil bu kısa konuşmada

ekibinin şaşırtıcı bir şekilde yeni bir tür galaksi

keşfedişini anlatıyor.

“Ekibimin keşfettiği galaksi bundan çok daha

nadir ve çok daha karmaşık. Bazen sürekli bu

cisimleri ararsınız ve hiçbir şey bulamazsınız.

Bazen de hiç bakmadığınız bir anda birden arka

planda beliriverir. Bu sistem de Hoag Cismi'ne

çok benziyor; bir merkezi ve onu çevreleyen

halkası var. Çok heyecanlandık ve başka bir

Hoag Cismi daha bulduğumuzu sandık. Ancak

araştırmam bunun tamamen yeni bir tür galaksi

olduğunu gösterdi, yaygın ismi ''Burçin'in

Galaksisi.'' “

(Gülme)

(Tezahürat) (Alkışlar)

“Yara izi veya kırışıklık gibi
vücudumuzdaki küçük ayrıntılar hayatımız
hakkında bilgi verir. Benzer şekilde bir
galaksinin farklı ışık altındaki yapısı da oluşumu
ve evrimi hakkında bize yardım edebilir.”

“Sonuç, büyük bir sürpriz oldu. Galaksinin

yalnızca dış bir halkası yok, bir de yayılmış iç

bir halkası var. Hoag türü galaksilerde dış

halkanın oluşumunu açıklarken bir hayli

zorlanıyorduk. Şimdi bir de bu gizemli ikinci

halkayı açıklamamız gerek.”

“Böyle tuhaf bir galaksideki iç bir halkanın

varlığını açıklayacak şu an bilinen hiçbir

mekanizma yok. Dolayısıyla Burçin'in Galaksisi

galaksi evrimi konusundaki o boşluğa açıkça

dikkat çekiyor. Bu inanılmaz derecede nadir

galaksinin oluşumuna ilişkin yapılacak

araştırmalar evrenin nasıl işlediğine dair bize

yeni ipuçları sağlayabilir.”