***
“Fakat, teknolojinin gelişmesiyle insanların işlerini kaybetmesi fikri uzun zamandır akılları meşgul etmekte. 1957'ye dönelim. Bir Spencer Tracy, Katherine Hepburn filmi vardı, nasıl bittiğini hatırlarsınız. Spencer Tracy, kütüphane görevlilerine yardımcı olmak amacıyla birden fazla sistemi idare edebileceği bir bilgisayar getiriyordu. Kütüphane görevlileri, idari işlerin yürütülmesi amacıyla ''Noel Baba'nın geyiklerinin adları nedir?'' gibi sorulara cevap verirlerdi. Ve bu ana bilgisayar, görevlilere bu konuda yardımcı olacaktı.”
“Tabi ki 1957'den bir ana bilgisayar bu tarz işler için pek kullanılmadı. Görevliler bu bilgisayar yüzünden işlerini kaybetmekten oldukça endişeliydiler fakat olaylar böyle gelişmedi. Kütüphane görevlileri için uygun iş sayısı 1957'den sonra oldukça arttı. Bu artış, İnternet'in kullanılmaya başlanmasıyla da son bulmadı. Kütüphane görevlilerini bitiren, web ve arama motorlarının ortaya çıkışı oldu. Ve eminim ki 1957'de yaşamış herkes bugün ellerimizde ve ceplerimizde bulunan teknolojinin seviyesini kesinlikle küçümsemişlerdi. Şimdiyse ''Noel Baba'nın geyiklerinin adları nedir?'' sorusuna hemen cevap alabilir ya da dilediğimizi sorabiliriz.”
“Bu arada, kütüphane görevlilerinin maaşları, o dönem Amerika Birleşik Devletleri'ndeki diğer işlerin maaşlarından hızlıca yükselmekteydi çünkü onlar bilgisayarlarla adeta iş ortağı olmuşlardı. Bilgisayarlar rahatlıkla kullanabileceğimiz araç-gereçlere dönüştüler ve kazandıkları birçok işlevle o dönemde daha etkili hale geldiler.”
“Aslında baktığımıza, robotlar yardım için hazır ve nazırlar. Fakat iş fabrika robotlarına geldiğinde, insanlar daha temkinli yaklaşıyor. Çünkü bu robotların etrafta olması ''tehlikeli'' bulunuyor. Bu robotları programlamak için, altı boyutlu vektörler ve kuaterniyonlar hakkında bilgi sahibi olmak gerekiyor. ve sıradan insanların bunu gerçekleştirebilmesi mümkün değil. Bu tip bir teknolojinin işleyiş tarzını yanlış buluyorum. Geliştirilen cihazın, çalışanın yerini almasına neden oluyor. Ve bence asıl yoğunlaşmamız gereken teknoloji, sıradan insanların da kontrol edebileceği teknolojiler olmalı.”
“İlginç olan, Baxter'ın birtakım sağduyuya sahip olması. Bu arada, gözleriyle alakalı neler oluyor dersiniz? Orada, ekranın üzerinde gözlere dikkat edelim. Robot nereye doğru hareket ederse, gözlerin takip ettiğini görüyoruz. Böylece, robotla etkileşim kurmaya çalışan bir insan, robotun nereye ulaşmaya çalıştığını anlayabiliyor ve herhangi bir sürprizle karşılaşmıyor. Chris, objeyi roboton elinden alıyor, ve Baxter, elinden alınan objeyi yerine koymaya çalışmıyor. Geri dönüyor ve başka bir tane alması gerektiğini fark ediyor. Etrafındaki objeleri algılayarak gidiyor ve objeyi kavrıyor.”
“Baxter, etkileşim kurmak için güvenli bir robot. Bütün bunları mevcut bir endüstriyel robotla yapmak isteyeceğinizi sanmıyorum. Fakat Baxter hiç de zarar verecek gibi durmuyor. Etkiyi ve kuvveti hissederek, Chris'in orada olduğunu algılıyor ve onu zorlayacak veya yaralayacak hareketlerde bulunmuyor.”
“Sonuç olarak, Amerika Birleşik Devletleri civarında Mildred tipik bir fabrika işçisi. Gün geçtikçe yaşlanıyor ve yaşlanıyorlar. Fabrikalarda çalışmak için istekli pek fazla genç olduğu söylenemez. ve görevleri daha zahmetli bir hal aldıkça, onlara yardım alacakları araç-gereçler sağlamalıyız ki onlar da çözümün bir parçası olabilsinler. İşlerine devam edebilsinler ve biz de üretime devam edebilelim.”
“Bakış açımıza göre, sıradan bir işçi olan Mildred, şimdi bir ''robot eğitmeni'' Mildred, kapasitesini arttırdı tıpkı 1980'lerdeki ofis çalışanlarının yaptığı gibi. Onlara verdiğimiz, yıllarca çalışıp emek harcayarak kullanımını öğrenebilecekleri aletler değil. Nasıl idare edileceğini birkaç dakika içinde öğrenebilcekleri aletlerden bahsediyoruz.”