Sahne: Uygulamayı Eğitmek

Jian Yang bir yemek sınıflandırıcı geliştirir. Çekilen resimdeki yemeği tanımaktadır. Bu uygulama örneğin bir çevrim içi yemek şirketinin oldukça işine yarayabilir.

Şirkettekiler hemen hayallere kapılır. Jian Yang'e övgü düzerler. Zengin olacaklardır artık. :-)

Ama daha 2. resimde hayal kırıklığına uğrarlar. Bu sefer hemen Jian Yang'i saçma sapan şeylerle uğraşmakla suçlarlar. :-)

Aslında uygulamanın sadece eğitilmesi gereklidir. Yapay sinir ağı temellidir. İnternetten binlerce yemek fotoğrafı yüklenip tanıtılmalıdır. Sonunda her yemeği tanıyabilecek birikime sahip olacaktır. Tıpkı insanın beyninin bir şeyi daha iyi anlayabilmek için alıştırma yapması gibi.

Elbette şirkette kimse, bu tekrarlı tekdüze işle uğraşmak istemez.

Neyse, sonunda işi Stanford'da öğrencilere yaptırmak isterler. Ama işler bekledikleri gibi gelişmez. :-)


Öğrenci: Fikriniz çok basitti. Bir toplantı esnasında odada aklınıza gelmiş gibiydi sanki.
Öğrenci2: Coleman Blair'den Garrett'in bize Cuma günkü öğrenci buluşmasında da söylediği gibi...
Garrett: Hey Erlich, işte buradayım. 2006 mezunlarından. Yaşasın Kardinal.
Profesör: Yaşasın Kardinal.
Öğrenci: Her neyse, biz de kendi yiyecek şirketimizi kurduk ve O da bizi destekliyor.
Garrett: hı hı.
Profesör: Vay, tebrikler.
Erlich: Bir saniye. Bu hırsızlık!
Ö2: Hayır. Profesörün bize izlettiği Facebook filminde Mark Zuckerberg'in Winkle'ye yaptığı şeyin aynı. :-)
O filmin kahramanı oydu üstelik.
Ö: Ve hep birlikte çalıştığımız düşünülürse, sizi piyasadan rahat sileriz. :-)
Erlich: Demek böyle olacak ha.
Şirketini değersiz kılarak bir adamın fikrini çalacaksınız.
TheAtlantic ve Slate.com özetlerinde sizin neslinizi kötüleyen birçok makale okumuştum.
Hepsi sanırım gerçek.
İçerik uyarısı.
Defolup gidin!
Profesör Bighetti, evde görüşmek üzere.