Sahne: Bıkmak

Önemli bir iş bağlantısı kurulmaya çalışılmaktadır. Larry doğal olarak gergindir. Phill ise her zamankinin aksine oldukça rahattır. Umursamıyormuş gibi görünmektedir. Sanki işinden soğumuş. Belki kariyer hedeflerinin çok uzağında olduğuna inanmaya başladığından, ya da belki sadece artık “hep aynı şeyler” gibi geldiğinden bıkmış gibidir...

Larry: Phill ciddi bir şey sorabilir miyim?
Phill: Evet.
Larry: Bilmem gereken bir ilaç mı kullanıyorsun?!
Phill: İlaç aldığımı nereden çıkardın.
Larry: Çünkü daha önce seni böyle rahat görmemiştim de, ondan.
Yani neredeyse umursamadığını düşüneceğim.
Phill: Öyle.
Larry: Hayır bunu biliyorum: Herşey bir yere kadar!
Yani demek istediğim, sanki umursamıyorsun.
Phill: Yoruldum Larry!
Larry: Bunu fark ettim, uzun bir gün oldu.
Phill: Kastettiğim bu değil...

Phill: Farklı bir iş alanına kayma düşüncesi kafamı kurcalıyor.
Larry: Pazarlamadan başka bir şey mi?
Phill: Evet.
Larry: Dostum, seni çok yakından tanıyan biri olarak söyleyebilirim ki;
Bence bu çok kötü bir fikir, hatta bu çok berbat bir fikir denebilir!
Phill: Neden?
Larry: Çünkü bunun için doğdun.
Tanrı vergisi bu!

Larry: Ayrıca açıkçası yollara başkasıyla düşme fikri hiç hoşuma gitmiyor.
Phill: Bu er ya da geç olacak.
Larry: Hayır olmayacak!
Hep toplu intihara kalkışmayı planlıyordum. :-)